Nowelizacja ustawy o odpadach wprowadza kaucję, gwarancję finansową, którą płacić będą firmy zajmujące się gospodarką odpadową. Zabezpieczenie będzie mogło mieć formę depozytu, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej. Wysokość zabezpieczenia ma być obliczana jako iloczyn największej masy odpadów, która mogłaby być magazynowana w instalacji. Konkretne stawki - w zależności od rodzaju odpadów - zostaną określone w rozporządzeniu do ustawy. Obowiązek posiadania zabezpieczenia nie będzie dotyczyć odpadów obojętnych, czyli takich, które są np. niepalne, nie są odpadami niebezpiecznymi.

Mechanizm ten ma zabezpieczyć samorządy przed porzucaniem i nieprawidłowym zagospodarowaniem odpadów. Jeśli do tego dojdzie, gminy będą miały środki na prawidłowe unieszkodliwienie lub zagospodarowanie takich śmieci.

Nowelizacja wprowadza konieczność prowadzenia przez osoby, które magazynują odpady, zarządzają składowiskami wizyjnego systemu kontroli takich miejsc. Taki monitoring będzie musiał być prowadzony przez całą dobę i pozwalać na identyfikacje przebywających w tym miejscu osób.

Nowe przepisy skracają możliwy czas, przez który będzie można magazynować odpady. Po zmianie prawa będzie to jeden rok, a nie jak teraz trzy lata.

Nowela reguluje ponadto kwestie dotyczące międzynarodowego transportu odpadów. Zgodnie z projektem, do Polski nie będzie można wwieźć odpadów w celu ich unieszkodliwienia, zmieszanych odpadów komunalnych i odpadów pochodzących z przetworzenia odpadów komunalnych. Po zmianie przepisów wzrosną też same opłaty za uzyskanie ewentualnych pozwoleń na sprowadzenie do Polski odpadów z 1400 zł do 14000 zł.

Nowe przepisy przewidują też większe dyscyplinowanie firm zajmujących się gospodarką odpadową, będą one mogły łatwiej stracić odpowiednie zezwolenia, nie uzyskując odszkodowania.

Nowelizacja zakłada też kary administracyjne za niezgodne z prawem zbieranie odpadów lub ich przetwarzanie bez wymaganego zezwolenia, które wahać się będą od 10 tys. do 1 mln zł. W przypadku nie stosowania się do otrzymanych zezwoleń kary będą wahać się w przedziale od 1 tys. do 1 mln zł.

Posiadacze aktualnych decyzji

Zgodnie z Art. 14. Ustawy z dnia 5 lipca 2018 r.

1. posiadacz odpadów, który przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów, zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów uwzględniające zbieranie lub przetwarzanie odpadów, jest obowiązany, w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, złożyć wniosek o zmianę posiadanej decyzji, wskazując we wniosku:

1) maksymalną masę poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalną łączną masę wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie oraz które mogą być magazynowane w okresie roku;
2) największą masę odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającą z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
3) całkowitą pojemność (wyrażoną w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
4) proponowaną formę i wysokość zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 48a ustawy zmienianej w art. 1.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, posiadacz odpadów dołącza:
1) operat przeciwpożarowy, o którym mowa w art. 42 ust. 4b pkt 1 ustawy zmienianejw art. 1;
2) zaświadczenia o niekaralności, o których mowa w art. 42 ust. 3a pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1;
3) oświadczenie o niekaralności, o którym mowa w art. 42 ust. 3a pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1;
4) oświadczenie, że w stosunku do posiadacza odpadów będącego osobą:
a) fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą,
b) prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej albo wspólnika, prokurenta, członka zarządu lub członka rady nadzorczej tego posiadacza odpadów prowadzącego działalność gospodarczą jako osoba fizyczna – nie wydano, na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1, ostatecznej
decyzji o cofnięciu zezwolenia na zbieranie odpadów, zezwolenia na przetwarzanie odpadów, zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego zbieranie i przetwarzanie odpadów lub nie wymierzono administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w art. 194 tej ustawy;
5) oświadczenie, że wspólnik, prokurent, członek zarządu lub członek rady nadzorczej posiadacza odpadów nie jest lub nie był wspólnikiem, prokurentem, członkiem rady nadzorczej lub członkiem zarządu innego przedsiębiorcy, w stosunku do którego wydano decyzję lub wymierzono administracyjną karę pieniężną, o których mowa w pkt 4;
6) postanowienie, o którym mowa w art. 42 ust. 4c ustawy zmienianej w art. 1;
7) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073 i 1566) w przypadku gdy dla terenu, którego wniosek dotyczy, nie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
3. Oświadczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3–5, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje
pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.
4. Jeżeli posiadacz odpadów nie złoży wniosku spełniającego wymagania, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie, o którym mowa w ust. 1, zezwolenie na zbieranie odpadów, zezwolenie na przetwarzanie odpadów, zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów albo pozwolenie na wytwarzanie odpadów, w zakresie określenia wymagań dotyczących zbierania lub przetwarzania odpadów, wygasa.
5. Do określenia i ustanowienia zabezpieczenia roszczeń stosuje się odpowiednio art. 48a ustawy zmienianej w art. 1.
6. W razie stwierdzenia, że zabezpieczenie roszczeń nie zostało ustanowione lub zostało ustanowione niezgodnie z postanowieniem, o którym mowa w art. 48a ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1, w szczególności w wysokości niższej niż wymagana, właściwy organ cofa zezwolenie, o którym mowa w ust. 1.
7. Właściwy organ zmienia decyzje, o których mowa w ust. 1, wskazując:
1) maksymalną masę poszczególnych rodzajów odpadów i maksymalną łączną masę wszystkich rodzajów odpadów, które mogą być magazynowane w tym samym czasie oraz które mogą być magazynowane w okresie roku;
2) największą masę odpadów, które mogłyby być magazynowane w tym samym czasie w instalacji, obiekcie budowlanym lub jego części lub innym miejscu magazynowania odpadów, wynikającą z wymiarów instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
3) całkowitą pojemność (wyrażoną w Mg) instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów;
4) wymagania wynikające z warunków ochrony przeciwpożarowej instalacji, obiektu budowlanego lub jego części lub innego miejsca magazynowania odpadów.
8. Jeżeli właściwy organ odmówi zmiany decyzji, o której mowa w ust. 1, na podstawie art. 41a ust. 4a lub art. 46 ust. 1–1f ustawy zmienianej w art. 1, właściwy organ cofa decyzję, o której mowa w ust. 1.

Zachęcamy do zapoznania się z pełnym tekstem zmian do ustawy o odpadach z dnia 5 lipca 2018 oraz poprawek senatu do niniejszej ustawy z dnia 13 lipca 2018

Ustawa o odpadach z dnia 5 lipca 2018 (zmiany)

Poprawki senatu z dnia 13 lipca 2018